Ja nic nie muszę. Mała książka o obowiązkach

Wychowywanie dziecka zaczyna się od jego urodzenia. Od wpajania właściwych postaw życiowych. Niech nie będą to dzieci, którym się nic nie chce, a wszystko mają za nic, bo zapracowani rodzice wychowali je bezstresowo. Dawali im tylko coraz droższe prezenty, ale nie mieli czasu czytać im bajek przed snem, kopać z nimi piłki. Wozili je do szkoły coraz droższym autem i niczego nie wymagali. Niech one mają to swoje szczęśliwe dzieciństwo.

Jaki efekt to przyniosło najlepiej mówi tytuł książeczki dla dzieci Agnieszki Kazały „JA NIC NIE MUSZĘ”. Tak myśli mały bohater w wieku przedszkolnym – Mateusz, ale podtytuł brzmi: „mała książeczka o obowiązkach”.

Bardzo pożyteczna książeczka. Mądrzy rodzice, a nawet siostra Mateusza – Zuzia, wdrażają chłopca w jego obowiązki domowe oraz powinności wobec innych.

Najpierw mały, jak to dziecko, Mateusz myśli, że on może się tylko bawić i mieć przyjemności, a starsi mają obowiązek mu dogadzać. Powoli rozdział za rozdziałem, ktoś z rodziny odkrywa mu, co on musi zrobić. I co będzie, gdy coś zaniedba. Dla lepszego zapamiętania mały czytelnik ma w książeczce stronę, podzieloną pionowo, gdzie po lewej ma wpisać prawa i obowiązki swoich rodziców, a po prawej – swoje. To dobry sposób wdrażania czytelnika w te sprawy, bo zastanawiając się nad tym i pisząc, pogłębia świadomość tych spraw i lepiej zapamiętuje.

Uczy się w ten sposób porządkować swe zabawki, ale też dbać o własną higienę, mycie zębów, jak i właściwe ubieranie się na różne okazie.

Autorka mądrze podsuwa dzieciom szersze aspekty ich pożytecznej działalności, jak sprzątanie i segregowanie śmieci. Uczy też, jak ważne jest kształtowanie od najmłodszych lat pewnych cech charakteru, jak prawdomówność, uwypukla obrazowo na przykładach, co jest dobre, a co złe. Robi to również, wprowadzając bajki, opowiadane dziecku na dobranoc, oraz sny, niepokojące dziecko, kiedy mija się z wytycznymi wychowania. Wprowadza nawet – niby niemodne już – poczucie sumienia, które gryzie dziecko, gdy się wieczorem nie umyło dokładnie, a w dodatku kłamie, że to zrobiło. I tak skuteczne go to sumienie gryzie, że Mateusz wraca do łazienki się umyć.

Bardzo to mi się podoba.

Całość uzupełniają piękne ilustracje autorki, która jako plastyczka, ma do tego dryg.

Książeczka jest nieduża – ma niecałe 100 stron, ale dla dziecka wystarczy, aby zasiać w nim myśl, że i ono coś musi, aby było dobrze w rodzinie i w szerszym świcie dziecka. Najważniejsze, że książka ta ukierunkowuje pozytywnie myślenie dziecka. To bardzo ważne, gdy wiele się teraz mówi o prawach dziecka, a mniej o obowiązkach .

Wychowywanie dziecka zaczyna się od jego urodzenia. Od wpajania właściwych postaw życiowych. Niech nie będą to dzieci, którym się nic nie chce, a wszystko mają za nic, bo zapracowani rodzice wychowali je bezstresowo. Dawali im tylko coraz droższe prezenty, ale nie mieli czasu czytać im bajek przed snem, kopać z nimi piłki. Wozili je do szkoły coraz droższym autem i niczego...